Warto planować dzień.
Ja to robię codziennie wieczorem przed zaśnięciem.
Gdy budzę się, zbieram myśli od czego by tu zacząć ten nowy dzień. Zawsze planuję sobie wiele, ale nie obwiniam siebie, gdy uda mi się zrobić tylko kilka rzeczy z długiej listy, bo wiem, że moja lista jest za długa na wyrost.
Po prostu w ciągu dnia wybieram sobie co chcę z tej listy zrobić, na co mam akurat nastrój i chęć. Lubię wybierać.
Przeważnie rano od razu wychodzę na dwór, podlewam ogród, karmię koty i psy, a następnie kury.
Potem robię sobie śniadanie. Po śniadaniu dopijam herbatę i kłócę się z Żydami na Instagramie.
Gdy już ich dostatecznie wyprowadzę z równowagi uświadomiając, jak bardzo się mylą co do rzekomej kolaboracji Polaków z Niemcami podczas drugiej wojny światowej, wtedy misyjnie spełniona ruszam do ogrodu siać warzywa.
Pracuję z przerwami cały dzień, w stylu ludzi z Doliny Hunza. To znaczy cały dzień, ale na spokojnie, bez stresu i z częstymi, dużymi przerwami na posiłek lub na odpoczynek mego kręgosłupa.
Pracuję z pasją, więc mnie to nie nuży. Drobne sukcesy ogrodowe dają mi wiele radości.
Cieszy mnie też moja zapobiegliwość, bo wytrwale pracując w ogrodzie, odsuwam od siebie widmo głodu, a przybliżam wizję bogatych plonów.
Izabella INDIANKA Redlarska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz